Hoewel CasesToCare pas sinds 2015 bestaat, is oprichter Martijn al zo’n 12 jaar werkzaam in de (jeugd)zorg, in uiteenlopende functies op uitvoerend en leidinggevend vlak. Zijn passie voor ondersteuning van jongeren en jongvolwassenen komt voort uit zijn eigen achtergrond.
Doordat hij pas op latere leeftijd werd gediagnostiseerd met ADHD, heeft hij een rumoerige weg naar zelfstandigheid gehad, die hem later veel handvatten zou geven voor het werken met jongeren met een ‘stempel’. Met onderstaand, korte interview, denken wij voldoende informatie te geven over onze achtergrond, onze beweegredenen en de basis van onze werkhouding.
"Het is voorjaar in 2003..."
"Welke dag het is, ontgaat mij volledig. Doordeweeks, dat wel. Ik zit op de bank in mijn woonkamer en om mij heen is het een puinhoop. Pizzadozen stapelen zich op en overal ligt wat. Op tafel staan volle asbakken en er liggen lege verpakkingen van drank en drugs. Het kost mij enorm veel moeite te bedenken hoe de avond ervoor eruit zag en wie er ook alweer op visite waren geweest. De bel gaat en ik verstijf… Bekenden komen namelijk altijd informeel achterom en bellen niet aan.
Om het huis loopt een nette man in pak, die tevergeefs probeert om door de vitrage van mijn woonkamer te kijken. Terwijl hij buiten met zijn handen tegen het raam, vlak naast mij staat, blijf ik bewegingsloos zitten in de hoop dat hij mij niet ziet en weer weg gaat. Mijn oog valt op een enveloppe met een paarse rand. Deze man is een deurwaarder. Wanneer hij onverrichter zake weer vertrekt uit mijn tuin, besef ik mij dat dit niet langer zo kan. Hier gaat iets drastisch fout in mijn leven!”
In de maanden daarna heeft Martijn, met behulp van zijn omgeving, zijn leven weer op orde gebracht. Schulden werden in kaart gebracht en afgelost, middelengebruik werd hanteerbaar gemaakt en doormiddel van cognitieve gedragstherapie wordt duidelijk dat hij ADHD heeft en wat dit voor hem betekent. Waar zijn valkuilen liggen, maar vooral hoe hij zijn diagnose kan omzetten in een kracht: Een diagnose maakt je uniek. En uniek zijn, geeft mogelijkheden.
Sinds de invoering van de WMO zijn er veel initiatieven opgezet om jongeren en jongvolwassenen te ondersteunen. Waarom zouden jongeren met een ‘stempel’ zich uitgerekend bij CasesToCare willen aanmelden?
"Ik heb gemerkt dat een hoop van deze initiatieven komen van de bestaande zorgorganisaties en stichtingen. Dit betekent meestal dat ze zijn gevormd door hun eigen personeelsbestand. Hoewel hier vaak ervaren en goede begeleiders bij zitten, bestaat helaas een groot deel van deze teams nog uit medewerkers waarbij het ontbreekt aan gepaste ervaring. CasesToCare maakt uitsluitend gebruik van medewerkers die intuïtief werken en die ruime ervaring hebben met de doelgroep vanuit hun eigen, persoonlijke situatie. Het praat immers makkelijker, wanneer je écht begrijpt wat de ander bedoelt. Zo heeft het bijvoorbeeld geen zin om een gedragsproblematische jongere te laten ondersteunen door iemand die angstig is of niet kan omgaan met onvoorspelbare situaties. En iemand die van zichzelf chaotisch is, zal nooit de gewenste duidelijkheid kunnen verschaffen aan een jongere met autisme. Ook is er bij de bestaande organisaties vaak sprake van ingewikkelde hiërarchie, zeker op dit moment.
Wanneer jongeren eindelijk gewend zijn aan hun ondersteuner en het proces van vertrouwen kan beginnen, wil je niet geconfronteerd worden met interne bezuinigingen of verschuivingen etc. Dit werkt enorm destructief voor het proces tussen de jongere en zijn/haar ondersteuner.”
De woorden stoornis of beperking zijn nogal brede begrippen. Eén begeleider kan toch nooit beschikken over alle disciplines om een jongere van dienst te zijn?
“Dat klopt. De ervaring leert echter wel dat stoornissen vaak veel raakvlakken hebben met elkaar. Dit betekent dat de stappen die gezet moeten worden naar zelfstandigheid vaak op eenzelfde manier vorm gegeven kunnen worden. Wanneer blijkt dat een bepaalde stoornis toch vraagt om specifieke kennis, kunnen wij gebruik maken van het grote netwerk van zelfstandige specialisten dat wij hebben. Een casus krijgt op die manier altijd de juiste aanpak. De begeleider van CasesToCare heeft hierin een coördinerende en proces bewakende rol. Ook kan het zo zijn dat wij een casus uitbesteden aan een gespecialiseerde organisatie zoals bijvoorbeeld bij verslavingsproblematiek, beschermingsbewind of een crisisopvang. Dan bestaat onze ondersteuning uit betrokken bemiddeling tussen de jongere en deze organisaties.”
Hoe pas je als ondersteuner, maar ook als ondernemer jouw eigen ervaringen toe binnen CasesToCare?
“Als ondersteuner maak ik gebruik van mijn eigen ervaringen door oprecht begrip. Dit maakt dat ik vaak snel en gemakkelijk een klik heb met gediagnostiseerde jongeren, om van daar uit te gaan bouwen. Omdat bij mij pas op latere leeftijd ADHD werd geconstateerd, begrijp ik het basisgevoel van jezelf anders voelen. Ook begrijp ik de frustratie rondom het feit dat dingen anders lopen dan bij mensen om je heen en de drang naar ‘wat niet mag is leuk’. Het leven gaat toch al niet zoals bij anderen of zoals het hoort dus waarom niet? Het begint dus vaak met puinruimen, iets dat ik veel heb moeten doen voor mijzelf, maar later ook voor de jongeren die ik ondersteuning gaf. De kracht van mijn ADHD is o.a. mijn creativiteit. De meeste casussen zijn vaak erg ingewikkeld en vragen daarom dan om creatieve oplossingen; denken buiten het boekje. Door mijn diversiteit in ervaring als hulpverlener in loondienst, weet ik veel van de bestaande organisaties en over welke stichtingen daadwerkelijk (kunnen) doen wat
zij pretenderen te doen. Inmiddels is het mijn passie geworden om jongeren en jongvolwassenen in eenzelfde proces te ondersteunen. Ik weet hoe zij zich voelen, hoe moeilijk de stappen zijn en hoe ik hen kan bereiken. Ook heb ik mij verdiept in andere stoornissen, die de weg naar zelfstandigheid belemmeren en daarmee ben ik al zo’n 12 jaar werkzaam in de (jeugd)zorg. Als ik zelf eerder had geweten wat mijn diagnose voor mij betekende, had het nooit zo ver hoeven komen. Het leven is een stuk prettiger, wanneer je zelf de touwtjes in handen hebt!
Als ondernemer benader ik de samenwerking met onze partners en de betrokken organisaties vooral heel nuchter. Onze slagzin luid: “Ben jij normaal? Dát is gek!” en dat zegt alles over onze basishouding. Door mijn eigen hulpverleningstraject ben ik niet snel onder de indruk van mensen die met dure woorden gooien, problemen van tafel schuiven of doen alsof ze kennis en ervaring hebben. Ik heb vrij snel in de gaten wie daadwerkelijk snapt wat er nodig is of wie een bijdrage kan leveren aan een casus en wie niet. Mijn ADHD maakt dat ik snel kan schakelen en dat ik in staat ben om gemakkelijk een situatie van meerdere kanten tegelijk te bekijken. Zo kom ik vaak sneller dan anderen tot een oplossing bij knelpunten."
Zijn er vragen onbeantwoord? Of wil je nader kennismaken met ons en onze missie/visie?
Neem dan contact met ons op.
Neem dan contact met ons op.